То ли Бог, то ли Бог его знает:
Он с тобою сидит и болтает,
Глаз не сводит, и губ бормотанье,
Мягких, ломкое, вместе с дыханьем
И улыбкой твоей истекая,
Проникают в него, пробирая
Меня дальнюю до остановки
Сердца пляшущего и неловких
Губ, о речи забывших вдогонку
Языку, вслед за пламенем тонким,
Кровь взогнавшим горящею стужей;
Ночь в глазах, шум в ушах, и не служат
Ноги больше; трясусь и слабею,
Пот холодный на лбу стекленеет:
Смертью тянет упрямо — так что же,
Я шагну и паду. Изничтожусь. 
Θεός μου φαίνεται…
Θεός μου φαίνεται στ΄ αλήθεια εμένα κείνος
ο άντρας που κάθεται αντίκρυ σου κι από
κοντά τη γλύκα της φωνής σου απολαμβάνει
και το γέλιο σου αχ που ξελογιάζει
και που λιώνει στο στήθος την καρδιά μου
σου τ΄ ορκίζομαι” γιατί μόλις που πάω να
σε κοιτάξω νιώθω ξάφνου μου κόβεται η μιλιά μου
μες στο στόμα η γλώσσα μου
στεγνώνει” πυρετός κρυφός με σιγοκαίει κι
ούτε βλέπω τίποτα ούτε ακούω μα
βουίζουν τ΄ αυτιά μου κι ένας κρύος ιδρώτας
το κορμί μου περιχάει” τρέμω σύγκορμη αχ
και πρασινίζω σαν το χόρτο και λέω πώς λίγο ακόμη”
λίγο ακόμη και πάει θα ξεψυχήσω.
